این محله تهران را یک سیاستمدار مرموزآباد کرد | مزرعه خرگوش‌ها برای شیک‌پوشان پایتخت
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۷۰۹۶۰
همشهری‌آنلاین - نصیبه سجادی: امیرآباد، یوسف‌آباد، نصرت‌آباد و بسیاری از محله‌های دیگر تهران لااقل در این یک زمینه فصل مشترک دارند. اما بشنوید داستان یک محله تهران را که توسط فردی آباد شد که نه تنها مردمدار نبود که برگ‌برگ ورق‌های تاریخ پر است از اقدامات مرموزانه‌اش که خیلی جاها علیه منافع مردم بود و صدای آنها را در می‌آورد و شاید اگر او نبود، بخش مهمی از تاریخ معاصر ایران جور دیگری رقم می‌خورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نام قدیمش سیادات‌آباد است. دور از تهران آن زمان که دارالخلافه بوده و به همین دلیل، مردمانش برای تأمین امنیت‌شان دور روستا را به سیاق قلعه‌ها دیوار کشیده بودند تا مال و جان‌شان از شر راهزنان در امان باشد. نه درختی داشت نه چیزی، مالکش هم شخصی بود به نام حاج سید حسن. سال ۱۳۲۵ سید ضیا طباطبایی، همان روزنامه‌نگار و سیاستمداری که راهنما به چپ می‌زد و به راست می‌پیچید، سه دانگ آن را می‌خرد و شروع می‌کند در زمین‌های این روستا به کشاورزی، البته نه خودش، بلکه کشاورزانش که اقوامش بودند و از یزد و دیگر شهرهای دور و نزدیک برای کار به این روستا می‌آمدند و در زمین‌های آن مشغول به کار می‌شدند. چون بیشتر این کارگران سید بودند نام روستا می‌شود سادات‌آباد. «مصطفی جمالی»، یکی از ساکنان قدیمی سعادت‌آباد، می‌گوید که سید ضیا سه دانگ بقیه این روستا را هم می‌خرد و می‌شود مالک مطلق آن. اولین جاده اینجا را خود او می‌سازد که تنها راه ارتباطی با ده‌ونک و اوین بود. بعدها غیرسیدها هم ساکن روستا می‌شوند و سادات‌آباد می‌شود سعادت‌آباد که تا امروز این نام باقی مانده است.
"تاریخ ۳۰۰ساله اخیر نشان داده که انسان در دوستی با انگلیس ضرر می‌کند، ولی در دشمنی با انگلیس آدمی محو می‌شود؛ من ضرر این دوستی را کشیده‌ام تا محو نشوم." اینها گفته‌های سید ضیا است که «مورخ‌الدوله»، تاریخ‌نویس دوره قاجار، به نقل از او در کتابش آورده است. همان دوستی که باعث شد سید ضیا بعد از سرنگونی احمدشاه با حمایت دولت وقت انگلستان، نخست وزیر شود ولی دولتش کمتر از صدروز دوام می‌آورد و توسط رضاخان مجبور به استعفا می‌شود و به فلسطین می‌رود و گفته می‌شود آنقدر وضعش بد بود که دستفروشی هم می‌کرد، با این وجود از زندگی ساقط نمی‌شود و بعد از سال‌ها دوباره به ایران می‌آید و روز از نو روزی از نو.
بعد از فراز و نشیب‌های سیاسی بسیار بالاخره از سیاست خداحافظی می‌کند و این بار می‌شود بانی تشکیل مزرعه بزرگ خرگوش در روستایی دورافتاده از تهران که اتفاقاً خیلی هم در این کار موفق می‌شود و حتی تا سال‌ها بعد از سید ضیا، تولیدات همین مزرعه اقتصاد این شهر را می‌چرخاند.
لباسی بر تن شیک‌پوشان تهرانیسال ۱۳۲۵ است و سید ضیای ۶۰ساله دیگر حوصله بازی‌های سیاسی را ندارد. می‌داند که جمعیت تهران روزبه‌روز در حال افزایش است و باید برای غذای آنها کاری شود. شروع می‌کند به دامپروری و کشاورزی با استفاده از سیستم نوین کشاورزی. کجا بهتر از سعادت‌آباد که روستایی است خاکی و برهوت به پیشنهاد یکی از همان دوستان انگلیسی که همیشه هوایش را داشتند با پرورش نوع خاصی از خرگوش شروع می‌کند و پوست این حیوان را برای مغازه‌های لوکس‌فروشی می‌فرستد تا لباس شیک‌پوشان تهرانی را مهیا سازد. گوشتش هم نیاز رستوران‌های ارمنی چهارراه استانبول را تامین می‌کرد. گندم و جو هم پرورش می‌دهد و باغ‌ها میوه او میوه‌های پایتخت‌نشینان را فراهم می‌آورد. در خاطرات تاریخ‌نگاران آن دوران آمده که رجال زیادی در این دوران به مزرعه سید ضیا می‌رفتند. سید حسین فاطمی، نخست وزیر مصدق، از جمله این افراد است.
کد خبر 743086 برچسب‌ها همشهری آنلاین پهلوی هویت شهری همشهری محله حیوانات - پرندگان مناطق شهری شهر تاریخ عمومی ایرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: روستا تهران همشهری آنلاین پهلوی هویت شهری همشهری محله حیوانات پرندگان مناطق شهری شهر تاریخ عمومی ایران سعادت آباد سید ضیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۷۰۹۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گذر از میانه تاریخ با سفر به روستای انجدان اراک
اَنجدان از روستاهای قدیم اراک، مرکز تجدید حیات فرهنگی و تبلیغی و جایگاه امامان اسماعیلی نزاری پس از سقوط الموت بوده است و امروزه از مقاصد و جاذبه‌های گردشگری استان مرکزی محسوب می‌شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از مرکزی، در قسمت مرکزی اراک در دهستان مشک‌آباد روستای دیدنی به اسم انجدان وجود دارد. این روستا در منطقه‌ای کوهستانی است و دو کوه برف شاه و کوه چشمه در پیرامون آن قرار گرفته‌اند و غارهای زیادی نیز در مجاورت این روستا قرار دارد.
آب و هوای خوب و مطبوع و وجود چشمه‌سارها، این روستا را به مکانی دلپذیر برای تفریح و استراحت تبدیل کرده است، به نحوی که بسیاری از شهرهای اطراف آخر هفته را در این روستای خوش آب و هوا می‌گذرانند.
فاصله انجدان تا شرق اراک ۳۷ کیلومتر است و ۲۰۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این روستا بعد از قرن ۹ قمری خاستگاه نویسنده‌ها و ادیبان زیادی بوده است که تعدادی از آنها از جمله شاه طاهر دکنی، میرزا ابوتراب بیک فرقتی و ملأ داعی انجدانی هستند.
روستای انجدان جمعیت زیادی ندارد، اما با وجود این جمعیت کم در سراسر روستا حسینیه‌ها و مساجد زیادی دیده می‌شود که نشان می‌دهد فرهنگ و مذهب اهمیت زیادی دارد. تعدادی از این مساجد همچون مسجد جامع که قدمت آن به قرن‌های آغازین اسلام بازمی‌گردد و از آثار تاریخی این روستا به شمار می‌رود.
از دیگر آثار تاریخی روستای انجدان بقعه‌های زیبای آن است که از میراث ارزشمند به جای مانده دوره صفوی محسوب می‌شود.
واژه «انجدان» معرب واژه «انگدان» است و قدمت این روستا به بیش از هزار سال پیش بازمی‌گردد. در متون تاریخی از آن به عنوان «انکوره» و «انغوزه» نیز نام برده شده است.
نام این روستا برگرفته از نام گیاه انگدان است که صمغ آن در این روستا تولید می‌شود و برای صادرات به کشورهای دیگر نیز استفاده می‌شود. نام انجدان در منابع قدیمی به‌صورت‌های انکوان و انکدان نیز آمده است.
چنانکه از منابع برمی‌آید، استفاده از واژه انجدان پس از اقامت امامان اسماعیلی در این محل رواج یافته است، از پیشینه کهن انجدان تا سده هشت قمری، ۱۴ میلادی آگاهی دقیقی به جز سنگ قبرهای یافت شده و اطلاعات محلی در دست نیست.
ناحیه‌ای که امروزه انجدان در آن قرار دارد، در سده‌های نخستین اسلامی (احتمالاً) جزو کوره دوراخور قم بوده است، اما در هیچیک از منابعی که از دوراخور نام برده‌اند، به انجدان یا نامی مشابه آن اشاره نشده است.
این روستا ۱۰ سال است که به روستای برگزیده هدف گردشگری استان مرکزی تبدیل شده و در طول این مدت بسیاری از بناهای تاریخی آن مرمت و بازسازی شده است، از زمانی که روستای انجدان به روستای هدف گردشگری تبدیل شده قیمت زمین‌های آن افزایش پیدا کرده است و عده‌ای از جوانان نیز به این روستا مهاجرت کرده‌اند.
بیشتر اهالی روستا کشاورز و دامپرور هستند و محصولاتی از جمله گردو، بادام و انگور به عمل می‌آوردند. صنایع دستی پر رونق این روستا گلیم‌بافی، قالی‌بافی و منبت‌کاری است که حتی می‌توانید آنها را به عنوان سوغات از اهالی روستا خریداری کنید.
یکی از آئین‌های سنتی این روستا چغچغه‌زنی است که در ایام محرم رواج دارد و حتی در فهرست میراث معنوی کشور نیز ثبت شده است. ایام محرم در این روستا بسیار پر شور برگزار می‌شود و بسیاری از شهرهای اطراف برای شرکت در مراسم ویژه خود را به این روستا می‌رسانند.
غارهای بزرگ و کوچک زیادی در روستای انجدان وجود دارد که علاقه‌مندان به غارنوردی از آنها دیدن کنند. غار گیوه‌کش، غار کبوتر، غار آسیلی و غار طاق رجه از غارهای معروف این روستا است.
چشمه‌های زیادی در اطراف و داخل این روستا وجود دارد که طراوت و شادابی خاصی را به باغ‌ها و کوچه‌های روستا داده است. در بسیاری از کوه باغ‌ها مسیری از جریان آب وجود دارد که جذابیت باغ‌های اطراف را دوچندان کرده است.
این روستا موزه مردم‌شناسی نیز دارد و علاقه‌مندان می‌توانند برای بازدید و تماشای اشیای تاریخی و فرهنگی که با سبک زندگی و فرهنگ مردم مرتبط است، به این موزه بروند. بر اساس نقل قول‌های گوناگون روستا در حمله مغول‌ها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغول‌ها در زیر روستا نقب حفر کردند و در زیر زمین مشغول به کار شدند.
قدمت این روستا را بیش از هزار سال تخمین زده‌اند. سنگ قبری نیز در یکی از قبرستان‌های این روستا به دست آمده که متعلق به نوه سلمان فارسی است. در این سنگ اشاره به انجدان اصفهان شده است.
شهر اراک قدمتی ۲۰۰ ساله دارد و در گذشته زیر نظر اصفهان اداره می‌شده است و در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد. این احتمال است که سلمان فارسی زاده این روستا بوده و از اهالی این روستا محسوب می‌شده است؛ این سنگ قبر هم‌اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگهداری می‌شود.
با در نظر گرفتن این واقعیت، احتمالاً قدمت این روستا به قبل از اسلام باز می‌گردد.
جاده کندوان یک طرفه شد